Homeopathie en Antroposofie

De mensen in de Stichting Kore hebben bij de oprichting gekozen om zowel aan de homeopathie als de antroposofie te willen werken. Sindsdien is dat een van de meest voorkomende vragen, van mensen die over Kore horen, geweest: "Hoe kan dat dan, homeopathie en antroposofie? Werken jullie dan met antroposofische geneesmiddelen?" of, "Jullie zijn toch geen arts?"
Een kort en verduidelijkend woord hieromtrent vond ik in het mededelingenblad van de antroposofische vereniging in een oproep (van de redactie) tot deelname aan een prijsvraag voor een omslag-ontwerp dat natuurlijk een antroposofische vorm moet hebben. "Je kunt je afvragen of het wel terecht is, om (zoals vaak gebeurd) te spreken van 'antroposofische letters' of 'antroposofische vormen'. We eten toch ook geen 'antroposofisch brood'? Zelfs de zo gangbare term 'antroposofische geneeskunde' is discutabel: het gaat immers om geneeskunde, verdiept en uitgebreid door de antroposofie!" Einde citaat.
Deze zin maakt de kern van de zaak duidelijk: de antroposofische geneeskunde is de reguliere (gewone) geneeskunde verdiept en uitgebreid door antroposofie. Zo is het ook mogelijk de niet-reguliere homeopathie, die een zelfstandige, originele geneeskunst is naast de reguliere, te verdiepen en uit te breiden door de antroposofie!

Homeopathie
In het begin van de achttiende eeuw werd door Christian Friedrich Samuel Hahnemann de eerste editie van de 'Organon der rationellen Heilkunst' (tweede editie heet: 'Organon van de kunst van het genezen') gepubliceerd. Hiervan zouden zes edities verschijnen, waarin de homeopatische geneeskunst wordt beschreven. Hahnemann (1755-1843) komt uit een kunstenaarsfamilie in Meissen (Oost-Duitsland). Zijn vader was een porseleinschilder. Hij studeert als arts, praktizeert korte tijd, ziet wat voor rampen de geneeskunde van die tijd teweegbrengt en stopt ermee. Hij hangt zijn bul aan de wilgen om hem nooit meer te gebruiken. Hahnemann verdient dan zijn schrale kost met het vertalen van arabische en griekse boeken over geneeskunde. Bij zijn belangrijke ontdekking van de homeopatische grondwet: het gelijksoortige geneest (similia similibus curentur) verwijst hij naar Hippokrates. Die schreef: "Ziekte ontstaat door gelijksoortige prikkels en door gelijksoortige prikkels kan de zieke beter worden". Van het begin af aan ontstaat dan ook vijandschap tussen de reguliere geneeskunde en homeopathie volgens de regels van Hahnemann. Het arts-zijn en denken, voor zover het berust op de allopatische gedachte, wordt door Hahnemann volkomen afgezworen en elke combinatie van praktijken door hem veroordeeld. Tot op de dag van vandaag ligt deze tegenstelling er in opvatting, en die artsen die goede homeopaten zijn geworden hebben zich eerst afgekeerd van de allopathie (Kent, Hering, Voegeli, Schmidt), en spreekwoordelijk hun bul aan de wilgen gehangen. Begrijpelijk wordt dan dat niet-artsen die vanaf het begin de homeopatische uitgangspunten gebruiken bij hun studie en vorming een 'gouden' traditie worden in de homeopathie. Dit begint bij een Nederlander, von Boenninghausen, die door Hahnemann als homeopaat/niet-arts werd erkend en loopt tot aan George Vithoulkas die de klassieke homeopathie een belangrijke impuls heeft gegeven in deze tijd.

Antroposofie
De geesteswetenschap, de wijsheid van de mens (Anthropos Sophia), door Rudolf Steiner aan het begin van deze eeuw op aarde gebracht, is voor de mens een grote stap voorwaarts op alle gebieden van zijn aardse en geestelijke bestaan. De antroposofie maakt vernieuwingen mogelijk op veel meer gebieden dan de geneeskunst alleen. Rudolf Steiner (1861-1925) geeft nieuwe impulsen aan de bouwkunst, de schilderkunst, de spraakkunst, de bewegingskunst, de landbouw, de religie, de sociale vormen, het onderwijs, de filosofie en tal van andere wetenschappen. Zoals het genie van Hahnemann nog steeds wordt miskend in het gebied van de geneeskunde, zo wordt het buitengewoon veelzijdig talent van Rudolf Steiner op bijna alle gebieden genegeerd. De cultuur en wetenschap van deze tijd zijn een doodlopende weg ingeslagen; de weg van het materialisme en vele andere 'ismen'. Ook de homeopathie kan zich niet verder ontwikkelen als de verborgen bronnen waaruit zij is voortgekomen niet worden doorlicht.
Hahnemann zegt in zijn Organon: "De oorzaak van ziekte zullen we nooit doorgronden"; een stelling die in onze tijd niet langer kan worden geaccepteerd. Er zal licht moeten schijnen over vragen als: waarom werkt een tot in het onstoffelijke gepotentieerd geneesmiddel?, en vooral, hoe kunnen wij komen tot het begrijpen van de zin van het ziek worden en genezen?

Deze en vele andere vragen kunnen pas worden aangepakt, als we door middel van de antroposofie de geestelijke-, ziele-, en stoffelijk levende mens leren begrijpen. Dat is niet mogelijk door het lezen van een paar boeken, doch vraagt om het doormaken van een bewustzijnsontwikkeling in antroposofische zin. Het gaan van deze weg is in de eerste plaats van belang voor de genezer zelf, doch blijkt in de praktijk van het genezen ook voor de patient onontbeerlijk. Genezen in ‘michaelische zin’ is immers niet het herstellen van de oude toestand, maar beter worden, dat wil zeggen het verwerkelijken van de ware mens in onszelf.

Henk Gerbrands

terug naar hoofdpagina
terug naar Artikelen per categorie
terug naar Homeopaten en Praktijken