eczeem; niet zwanger raken
Dit artikel is eerder (1991) verschenen in het Kore-tijdschrift.
Om privacy redenen zijn de oorspronkelijke namen van de
gezinsleden veranderd.
Beste lezers,
Enkele weken geleden werd ik door Josha Coxon van de redactie
van Kore benaderd met de vraag: "Schrijf eens over je
bevindingen en ervaringen met de klassieke homeopathie voor
het tijdschrift Kore."
Daar in dit schrijven alle gezinsleden aan de orde komen
is het zinvol om eerst een beschrijving van ons gezin te
geven. Ik ben gehuwd met Kees en we hebben 4 kinderen.
Marianne is 9 jaar, Chris 6 jaar, Susanne 4 jaar en Trudy
is net 2 jaar geworden. Ongeveer 8 jaar geleden zijn we in
contact gekomen met de klassieke homeopathie en natuurlijk is
er ongelooflijk veel gebeurd in deze periode, maar ik wil me
hier beperken tot het beschrijven van de hoogtepunten van
fysieke en mentale gebeurtenissen.
Toen Marianne ongeveer anderhalf jaar was, kreeg zij aan één
hand een huiduitslag in de vorm van eczeem. Deze hand was soms
eens zo dik als de andere. Onze eigen huisarts vertelde dat
hij een 'wonderzalfje' had, waarmee het met enkele weken 'genezen'
zou zijn, doch dat de kans erg groot zou zijn dat ze het terug
zou krijgen. Dit vonden wij geen oplossing. Daarbij kwam het feit
dat Kees zelf als baby en schoolkind ook veel last heeft gehad van
eczeem, wat bij hem in de puberteit uitmondde in de vorm van een
erge bronchitis.
Door Josha Coxon kwamen wij bij Hellen Schnek terecht. Zij
behandelde Marianne. Vaak trad er een verergering van het eczeem
op, ook op meerdere plaatsen, maar ging het beter dan had ze
steeds weer een stapje gewonnen. En na zo'n twee jaar ging het
eczeem helemaal weg. Gaandeweg werd de waardering voor de klassieke
homeopathie groter.
Ik ging zelf ook onder behandeling, omdat we graag een tweede kind
wilden en dat niet lukte. Na het eerste consult en een pilletje
was ik de maand daarna meteen zwanger. Nog meer waardering! Je
gaat verder met je consulten en komt dan van alles tegen. Mensen
die zich geen houding weten te geven als je heet water vraagt voor
je eigen koffie. Mensen die je vreemd aankijken als je kinderen
geen pepermunt of menthol mogen hebben.
Homeopathie betekent voor mij in diepere zin heel veel; niet alleen
fysiek genezen, maar vooral verrijking van je innerlijke mens zijn.
Je wint voor jezelf heel veel kracht. Je wordt ziek of je voelt je
soms eenzaam en niet begrepen. Kom je daar uit, dan ben je ook weer
wat sterker.
Door de voordrachten die ik bij Kore heb gevolgd, begrijp ik ook
beter dat ziek worden wel degelijk een bedoeling heeft, waar je dan
ook aan moet werken. Je ziet tegenwoordig heel veel dat mensen dit
niet aankunnen of onderdrukken met allopathische middelen. De kwaal
gaat dan tijdelijk weg maar komt later toch weer terug, soms op een
andere manier, nog moeilijker te bestrijden. Neem geen weg eromheen
maar ga er middendoor.
Er wordt vaak gedacht dat homeopathie goed is voor kleine dingetjes
maar als je 'echt' ziek bent dat je dan toch naar een gewone arts
moet gaan. Dat is een keuze die je zelf maakt. Als voorbeeld heb ik
de bevalling van ons vierde kind Trudy.
Als de bevalling zich aankondigde, zou Josha erbij zijn, om de
verloskundige eventueel te assisteren en zonodig een middel in te
zetten. Zo gebeurde het. De bevalling kondigde zich aan; er waren
wel weeën maar lang niet krachtig genoeg voor de ontsluiting. In de
meeste gevallen ga je dan naar het ziekenhuis om de weeën op te wekken.
Ik kreeg van Josha een middel en, echt waar, met vijf minuten waren de
weeën veel krachtiger. Zo werd ons kind toch langs natuurlijke weg
geboren. Inmiddels zijn Chris en Susanne ook bij Josha onder
behandeling; Kees is een tijdlang bij Henk Gerbrands onder behandeling
geweest.
Ook hebben we meegemaakt dat Trudy een deel van een sigaret op
had gegeten. Door de bezorgdheid van de visite belde ik de huisarts
op, wat ik moest doen. Hij adviseerde naar de eerste hulp in het
ziekenhuis te gaan. Daar werd haar maag leeg gepompt. Als ouder mag
je er niet eens bij blijven. Daarna werd het kind onderzocht door twee
verschillende artsen terwijl een vragenlijst werd ingevuld. Toen werd
er gezegd dat ze ter observatie een nacht moest blijven. Dat vond ik
maar niets, temeer omdat ik haar toen nog borstvoeding gaf. Ik zou dan
bij haar moeten blijven en voor de andere drie kinderen onderdak moeten
zoeken. Dus ik zei dat ik daar niet voor voelde en dat het uiteindelijk
hooguit een halve sigaret was die ze op had gegeten. Nou dan krijg je
te horen wat de gevaren zijn van nicotine bij een klein kind; het lijkt
wel alsof ze je bang willen maken. Ook kreeg ik een sterk gevoel dat ze
je eigen verantwoording willen afnemen. Het was wel een test en een
uitdaging voor mezelf om te zien hoe sterk ik op mijn eigen benen stond.
Later belde ik hierover met Josha en zij zei dat dit ook best verholpen
kon worden met een homeopathisch middel. Door deze vervelende ervaring,
waar ik weer veel van geleerd heb, weet ik met nog meer zekerheid dat ik
altijd eerst een homeopaat zal bellen.
Het vertrouwen in de klassieke homeopathie is groot. Ik weet voor mezelf
hoe waardevol dit is, maar ik merk ook als ik er met buitenstaanders
over praat, dat ze me niet helemaal begrijpen. Men denkt vaak op de
manier van: 'o ja, homeopathie, die natuurlijke kruidenmiddeltjes die
je bij een drogist koopt.'
Zelf kijk ik anders naar de dingen in het leven; waarden en normen ben
ik gaan verleggen. Hierdoor krijg ik weleens een eenzaam gevoel als ik
tussen alle mensen om me heen toch niet die aansluiting kan maken die
ik eigenlijk wens. Maar toch zou ik niet terug willen; het lijkt wel
een soort geheim wat ik in me meedraag en dat me ook sterker maakt.
terug naar Artikelen per categorie