Kinderziekten. Wie weet in deze tijd nog wat deze term eigenlijk
betekent. Onder de noemer kinderziekten behoren o.a. mazelen, bof,
rode hond, kinkhoest, roodvonk, waterpokken, vijfde en zesde ziekte.
Indien men o.a. als ouder of opvoeder een bewuste verhouding tot de
kinderziekten wil krijgen, dan is het belangrijk wat diepere
inzichten te hebben omtrent de mens: zijn plek op aarde, in het
heelal, maar ook zijn ontwikkeling vanaf geboorte tot dood. Deze
inzichten bestaan al heel lang.
Ziekte op zich zouden wij kunnen zien als een verstoring van het
evenwicht in lichaam, ziel en geest. Wij zouden kunnen zeggen dat
ieder mens hoe dan ook op weg is naar bewustzijn of zelfbewust-zijn.
Het gevolg hiervan kan zijn verstoring in het diepere mensenwezen.
Hierdoor heeft de mens zijn samenhang met de natuur en de kosmos
verloren, hetgeen kan leiden tot verkeerdheid, onnatuurlijkheid.
De mens zal vanuit zijn eigen zelfbewustzijn weer een nieuw evenwicht
moeten herwinnen. Ziekten kunnen daar waar het eigen streven faalde
een hulp zijn.
In iedere mens schuilt een verborgen eigen individualiteit, die
gebonden is aan erfelijkheid en milieu. Deze milieu- en
erfelijkheidsfaktoren werken in hoge mate bepalend op de
lichamelijkheid. Deze bij de geboorte verkregen lichamelijkheid
werkt sterk in de ontwikkeling van dit lichaam tijdens de eerste
levensjaren. Men neemt dit het sterkst waar aan de gelijkenis van
het kind, ouders en grootouders.
Kinderziekten spelen een grote rol in de strijd van het individu
met haar/zijn geërfde instrument. Iedere keer kan men zien dat
kinderziekten mijlpalen zijn in de ontwikkeling van het kind.
Eigenaardigheden of moeilijkheden in het karakter die vroeger
opvielen, treden op de achtergrond.
Mazelen
Mazelen is één van de kinderziekten waarbij een duidelijke verandering
vaak zichtbaar optreedt. In het algemeen gesteld zegt men dat een kind
de mazelen nodig heeft voor zijn gezonde ontwikkeling. Het kind is dus
innerlijk bereid de ziekte te krijgen. Hierdoor leidt bijna elke
besmetting tot ziek worden voor de betreffende ziekte. Vroeger vormde
een mens die de mazelen niet had doorgemaakt een grote uitzondering.
Tegenwoordig is het een uitzondering als een kind nog op gezonde wijze
een kinderziekte doormaakt. De kinderziekte, mazelen manifesteert
zich als volgt:
- Eerst is het kind humeurig, neerslachtig, lodderig, huilerig hangt het
aan ma's rok. Een plotselinge snelle temperatuurstijging laat de huid
zwellen, zodat de gelaatstrekken vervagen. Verder zwellen ook alle
andere slijmvliezen van ogen, neus, keelholte en strottehoofd op en
scheiden vocht af (kijk het kind dus regelmatig in de mond). De koorts
kan zeer hoog zijn bij de mazelen. De koorts is van groot belang. Het
is een symptoom van de ziekte en houdt het ziekteproces op gang. Deze
moet dus absoluut niet onderdrukt worden.
- Een dag voor het uitbreken van exantheem (uitslag) krijgt het koplikse
vlekken (kleine witte vlekken met een rode rand), daarna de hoge koorts.
- Rode vlekken beginnend achter de oren hebben zich ondertussen over het
gehele lichaam uitgebreid, via oren, gezicht, buik, ledematen. De vlekken
zijn groot en onregelmatig.
- Men moet het kind goed waarnemen. De uitslag moet goed rijpen tot over
de vingers en tenen heen. Als het stopt bij de ledematen dan komt het
exantheem niet goed naar buiten; gevaarlijke situa-tie. Hier kan men met
middelen helpen, maar ook met een warme kamer of een lauwwarm bad. Droog
het kind goed af en dan in een warm bed stoppen. Zorg voor warme handen
en voeten. Ook dit stimuleert het ziekteproces.
Als de mazelen niet goed naar buiten komen, heb je kans op
complicaties zoals:
- longontstekingen
- middenoorontstekingen
- hersenvliesontstekingen
- zwarte mazelen: of de koorts blijft hoog en de uitslag trekt weg, of
het exantheem blijft en binnen een paar uur worden vlekken donkerblauw.
Tijdens de mazelen is het belangrijk het kind binnen te houden, ook al
lijkt het kind heel goed. Het kind is zeer vatbaar, vooral de longen en
oren zijn gevoelig.
Een paar middelen die o.a. bij mazelen in de beginfase gebruikt worden
zijn Aconitum en Belladonna.
Belladonna
- is bv. heel lichtschuw
- drinkt géén water; kan niet tegen de schittering
- je mag het bed niet aanstoten of erop gaan zitten
- hij ziet van alles
- grote pupillen
- rond glanzend gezicht
Aconitum
- rusteloosheid; maar blijft wel in bed liggen
- heeft angst
- wil wel water
Bryonia is een middel als bij de mazelen het exantheem niet goed
naar buiten wil komen. Er zijn nog veel meer middelen, maar ik wil
het hierbij houden.
Waterpokken
De incubatietijd (tijd tussen de besmetting en het uitbreken van
de ziekte) duurt twee tot drie weken waarna er over het gehele
lichaam exantheem (uitslag, roodheid) optreedt. De besmetting is
ook voorbij na drie weken. De water- of ook wel windpokken genoemd,
zijn zo besmettelijk dat de een de ander kan aansteken door de
wind. Ze heten ook waterpokken omdat weinig koorts samengaat met
een uitzaaiing van vochtblaasjes die zich over het gehele lichaam
uitstrekken. Het zijn dus rode plekken met kleine blaasjes erop
ter grootte van een gerstekorrel. De blaasjes veroorzaken vreselijke
jeuk (houdt het krabben bij de jeuk in de gaten; dit geeft
littekens). Zijn er nou honderden blaasjes die enorm jeuken dan
moet er wel bedrust gehouden worden. Men kan de jeukerige blaasjes
afwassen met kamille-thee. Verder is het vrij onschuldig. Men moet
goed kijken of de ziekte uit zichzelf goed verloopt.
De middelen bij waterpokken zijn o.a.:
Rhus Toxicodendron
* branden en jeuken
* erge onrust
Sulphur
Als de ziekte blijft hangen met allerlei ontstekingen van de blaasjes
Variolae
Dit wordt gegeven als het kind niet door de ziekte heen komt, hetgeen
een buitengewone situatie is
Antimonium Tartaricum
* erg jeuken
* slap, slaperig
Kinkhoest (Pertussis)
De incubatietijd is 8-21 dagen. Het geheel duurt 6 weken. Je kunt
stellen dat de besmetting van de ziekte is opgehouden nadat de
hoestaanvallen gestopt zijn. De kinkhoest begint met een lichte
koortsachtige catarre van de bovenste luchtwegen. Er is een
verergering 's nachts. Na 14 dagen verandert het hoesten. De
periode van het typische kramphoeststadium volgt, welke 2 à 3
weken kan duren. Het hoesten is een benauwd hoesten met een
gierende, fluitende krampachtige ademhaling. Deze benauwde
hoestaanvallen gaan gepaard met braken na de aanval en een opgeven
van slijm. Dit geeft vaak paniek bij de ouders. Door de benauwde
hoestkrampen ontstaat gebrek aan lucht, het hoofd wordt blauw-rood
en het kind lijkt te stikken.
Wat ouders met betrekking tot de hoestaanval kunnen doen is:
- Niet in paniek raken. Rustig praten met het kind en de armen
van het kind in hoera-houding houden. Hierdoor kunnen de longen
zich ontplooien en lucht krijgen. Dan wordt de krampaanval
aanmerkelijk minder.
- Men kan als het kind zelf wil, direct na een hoestbui met
braken, gerust wat warme pap geven, niet te dik uiteraard, want
zodra de bui over is heeft het kind weer lucht.
- Het kind heeft of een paar dagen verhoging of een flinke hoge
koorts. Dit is niet bij alle kinderen het geval.
- Het kind moet aanvankelijk bedrust houden, maar heeft vaak veel
behoefte aan frisse lucht. Voor zover de lucht niet te koud is,
kan het raam wat geopend worden.
- Goed uitkijken voor tocht
- Zodra het kind koortsvrij is, kan het naar buiten.
Voorzichtigheid is echter geboden bij kou en vooral bij koude,
harde of stormachtige wind. Zo mogelijk zou men na herstel een
poosje voor klimaatsverandering kunnen zorgen nl. in de bergen.
Hoge lucht is erg goed.
Een aantal belangrijke middelen bij kinkhoest zijn o.a.:
Drosera
* Heeft bloedneuzen tijdens de aanval (dus bloedingsnei-gingen)
* Geeft voedsel over
* Heeft wel een verstikkingsgevoel tijdens een hoestaanval, maar
is erna niet uitgeput. Het kind gaat dus gewoon weer spelen.
Cuprum Metallicum
* Heeft een zeer sterke uitputting na de aanval
* Bleek blauwachtige verkleuring van gezicht tijdens een aanval
* Langdurige aanvallen met lange tussenpozen
* Spasmen en krampachtige trekkingen
* Handen en voeten zeer koud, soms blauw
Aanvulling:
* Licht dieet aanhouden
* Grootouders en ouders kunnen het ook van het kind krijgen.
* Hardnekkige slopende hoest, vooral erg in de ochtend.
Bof
De bof uit zich in ontsteking van de oorspeekselklier. De
incubatietijd is 16 - 22 dagen. Men mag weer naar buiten als alle
verschijnselen zijn verdwenen. De bof is een zeer besmettelijke
ziekte, evenwel niet voor jonge zuigelingen.
Het komt zelden voor dat je 2 à 3 keer de bof krijgt. Alhoewel de
ziekte de laatste jaren in een ernstiger vorm optreedt dan vroeger.
De ziekte komt zelden bij volwassenen voor. Bij mannen gaat ze dan
soms gepaard met een pijnlijke zwelling en ontsteking van één of
beide teeltballen (orchitis), die tot onvruchtbaarheid kan leiden.
Vergezeld van een vaak flinke temperatuurstijging, ontstaat er een
deegachtige zwelling van de oorspeekselklier, meestal alleen aan
één kant, die het oorlelletje zijwaarts omhoog tilt. Het gezicht
gaat er dan anders uitzien; die zwelling geeft aan het gelaat de
typische 'bollebof'-uitdrukking waaraan de ziekte in de volksmond
haar naam ontleent. In Duitsland noemt men de bof 'Ziegenpeter'
vanwege die zwelling.
De klier doet pijn als je erop drukt of met kauwen. Het oor steekt.
Soms zijn de speekselklieren onder de onderkaak ook aangetast.
Als er koorts bijkomt hoort het kind zeker in bed. Rust is zeer
belangrijk! Warmte is ook belangrijk. Warme wollen of zijden sjaal
om. Een wattenverband gedrenkt in hete olie aangebracht op de klier
kan zeer aangenaam zijn. Belangrijk is dat de mond regelmatig goed
gespoeld wordt. Als dieet wordt vegetarische kost aanbevolen met
veel fruit en weinig eiwit. Verder mag de behandeling niet
onderschat worden.
Er kunnen complicaties optreden:
* teeltbalontsteking (komt weinig voor en eigenlijk nooit aan beide
teelballen)
* evt. eileiderontsteking (komt zelden voor)
* alvleesklier-/ leverontsteking
* bofmeningitis (hersenvliesontsteking). Dit treedt echter pas op
na het inzetten van de puberteit.
Algemeen: klieren zijn aangedaan bv. ook de borstklieren.
Middelen bij de bof:
Mercurius
* overvloedig stinkend speeksel
* overdadige transpiratie
Pulsatilla
* ontsteking van de teeltbal d.w.z. knellende, trekkende pijn
die uitstraalt via zaadstreng naar de teeltbal
* zwelling en brandende pijn aan de teeltbal
* knobbels in de borst met uitstralende pijn naar de arm
Roodvonk (Scarlatina)
Incubatietijd 1 - 7 dagen. Totaal duurt deze ziekte 6 weken.
Roodvonk is ook een besmettelijke ziekte maar minder dan de
mazelen. Deze ziekte komt minder vaak voor dan mazelen. In
tegenstelling tot de mazelen moet echter wel elk geval serieus
genomen, ook dat wat zich licht laat aanzien. Vooral de meestal
in de derde week inzettende tweede roodvonkaanval moet wegens
complicatiegevaar voor nieren of oren goed in de gaten gehouden
worden.
De ziekte begint meestal plotseling, althans zonder voorstadium
van betekenis. Hooguit wat hangerigheid, overgeven met hoofdpijn.
Kleine kinderen krijgen wat krampjes. Vaak is er directe hoge
koorts. Binnen een paar uur 40-41 graden celsius.
Keelpijn. Het weke verhemelte zie je gauw vuurrood worden.
Op de eerste dag nog verschijnt er meestal eerst in de hals,
daarna uitbreidend over de romp, een jeukende uitslag (dichtbij
elkaar staande rode puntjes, overgaande in een algemeen rood
worden van de huid). Na 3 à 4 dagen verschijnt de frambozentong
(de tong is frambozen-kleurig). Waterig rood is de keel. Verbleekt
na circa 5 dagen. Erg temperamentvol. Geprikkeld.
Masker in het gezicht; vlindervormig. Scherpe trekken in het
gezicht. De huid begint na een aantal dagen te vervellen;
voetzolen, handen en tong. Eerst in kleine velletjes, later
laat de huid in grote lappen los.
Het kind is eerste zes weken erg kwetsbaar, daarom binnenhouden.
Eiwitarme voeding is belangrijk i.v.m. belasting van de nieren.
Vloeibaar voedsel; veel drinken. Bouillon i.v.m. zoutgebrek.
Lindenbloesemthee wekt transpireren op. Bedrust is belangrijk.
Complicaties:
* middenoorontsteking
* hart
* nieren
Het hoofdmiddel bij Roodvonk is:
Belladonna
* koorts
* brandende pijn in de keel
Rode hond (Rubeola)
Is een zo'n lichte ziekte dat behandeling meestal overbodig
blijkt te zijn. De ziekte tast voornamelijk kinderen tussen de
2 en 10 jaar aan. Incubatietijd 2-3 weken. Na tien dagen niet
meer besmettelijk. Wie eenmaal deze ziekte heeft doorgemaakt
is voor zijn verdere leven immuun, zodat de ziekte onder
volwassenen zelden voorkomt. Krijgt iemand op latere leeftijd
de rode hond, dan heeft de ziekte een veel ernstiger verloop.
Vooral zwangere vrouwen die in hun kinderjaren de ziekte niet
hebben doorgemaakt moeten in de eerste vier maanden oppassen
voor een infectie met rode hond. Het kind kan dan bij de geboorte
ernstige afwijkingen hebben aan ogen, oren en hart.
De ziekte geeft lichte algemene klachten:
* hoofdpijn
* neusverkoudheid en pijn in de nek
* koorts treedt op na ongeveer 2 dagen (39 graden)
* het exantheem breekt uit en is bleekrood van kleur. Soms met
pukkeltjes als van mazelen, maar veel minder vurig. Het
verdwijnt na 3 dagen
* karakteristiek zijn de lymfklierzwellingen in de nek,
hals en de oren
* soms treedt lichtschuwheid op
De kinderen voelen zich niet ziek en behoeven niet in bed
te blijven (wanneer ze koortsvrij zijn). Een aantal dagen
thuishouden en oppassen voor tocht is voldoende.
Ondanks de bovengaande korte beschrijvingen van de middelen
die bij de diverse kinderziekten kunnen passen, blijft het
raadzaam om eerst contact op te nemen met uw homeopaat, zodat
in overleg het juiste middel kan worden gekozen.
Ik hoop dat dit artikel U helpt bij het waarnemen van de diverse
kinderziektes en dat het U het gevoel geeft dat er mogelijkheden
zijn tot behandeling als uw kind niet goed door zo'n ziekte
heenkomt.
Josha Coxon
terug naar Artikelen per categorie